Kanadyjski dom pasywny Saltbox

L'Abri RAPHAËL THIBODEAU
Partnerzy

O inspiracji

W sercu kanadyjskiego miasta Quebec wzniesiono rodzinny dom wzorowany na lokalnej architekturze. Zaprojektowano go zgodnie ze standardami energooszczędnymi domów pasywnych. Kanadyjska firma architektoniczna L’Abri i wykonawca Construction Rocket ściśle współpracowali przy tworzeniu Domu Pasywnego Saltbox dla czteroosobowej rodziny.

Passivhaus w stylu Saltbox

Położony na południowym zboczu Mont Gale w Bromont, we wschodnim miasteczku prowincji Quebec, dom o powierzchni 288 metrów kwadratowych zbudowano na trzech poziomach na pochyłym terenie o powierzchni 2,5 akrów. Co więcej, projekt domu pasywnego Saltbox uzyskał certyfikaty LEED Platinum i PHIUS 2018+. Stał się trzecim domem w Quebecu, który uzyskał certyfikat Passive House.

Passivhaus to wysokiej klasy standard budowlany, który powstał w Niemczech trzy dekady temu. Kwalifikujące się budynki są wysoce energooszczędne i zrównoważone, osiągając oszczędności energii na ogrzewanie i chłodzenie na poziomie około 80 procent. „Podstawowe zasady standardu są proste. Wysoce izolowana i bardzo szczelna obudowa, doskonały odzysk ciepła systemu wentylacji mechanicznej oraz konstrukcja, która optymalizuje orientację. A także wielkość otworów, aby promować pasywne ogrzewanie budynku” – mówią architekci ze studia L’Abri.

Dom pasywny Saltbox zaprojektowano nawiązując do historycznych domów w stylu saltbox. Powstawały one w XVII-wiecznej Nowej Anglii i nadal są powszechne w tej części Kanady. Dom w stylu saltbox to budynek mieszkalny z dwuspadowym dachem, który zwykle ma dwa piętra z przodu i jedno z tyłu. Projekt od L’Abri wybudowano na łące otoczonej chronionym lasem, o kształcie litery L. Naturalnie cechują go różne style dachów nad prostopadłymi ramionami.

„Charakter miejsca i lokalna, wernakularna architektura skłoniły nas do zwrócenia się do formy historycznej” – powiedziało studio. „Z dwuspadowym dachem w głównej części i jednospadowym dachem w dolnej części, ten styl kolonialny bierze swoją nazwę od zamykanych pojemników, w których kiedyś przechowywano sól nad paleniskiem, aby była sucha”.

Położenie oraz przestrzenność

Dom położony na zboczu skierowano na południe, aby wspomóc pasywne ogrzewanie słoneczne i jak najlepiej wykorzystać widoki. Ściany oporowe wykonane z wydobytego kamienia częściowo ukryto w krajobrazie. Podobnie jak garaż w piwnicy, który pojawia się dopiero na wjeździe na żwirowany podjazd. Dom podzielono na trzy poziomy, z których najniższy częściowo kryje się w ziemi. Wejście na parterze jest oznaczone panelem okładziny z wypalanego cedru – stanowi wyraźny kontrast z resztą białej powierzchni zewnętrznej. Hol prowadzi do centralnego pokoju o podwójnej wysokości, który architekci opisują jako serce domu. Zajmując południowe skrzydło, przestrzeń ta zawiera kuchnię, salon i jadalnię, skąpane w świetle z dużych okien z trzech stron.

Spiżarnię schowano za kuchnią, na której szczycie znajduje się biuro na antresoli, do którego wchodzi się z wyższego poziomu, podczas gdy pokój medialny i pokój gościnny łączą się z łazienką i pralnią w drugim skrzydle.

Przestrzeń zewnętrzna utworzona przez kształt budynku jest dostępna z obu skrzydeł i przykryta pergolą, zacieniającą jadalnię na świeżym powietrzu i biernie regulującą temperaturę wewnątrz. Na piętrze pod dwuspadowym stalowym dachem mieszczą się trzy sypialnie i dwie łazienki, połączone z jednej strony korytarzem. Cienkie ramy okienne w pokojach dziecięcych obramowują widok na las i minimalizują straty ciepła na elewacji północnej. Większość pokoi ma białe ściany, czarne ramy okienne i posadzki z polerowanego betonu. Drewniane meble, wyposażenie kuchni, stopnie schodów i balustrady dodają wizualnego ciepła.

Certyfikat domu pasywnego

Architekci i wykonawca pracowali z konsultantem z PHIUS, największego w Ameryce Północnej certyfikatu domów pasywnych, podczas projektowania i budowy domu. Decyzje przetestowano przy użyciu modelu energetycznego, informującego o wyborze konstrukcji z podwójnymi słupkami dla ścian nadziemnych i potrójnych szyb UPVC. Siding drewniany i izolacja celulozowa pomogły również zmniejszyć ślad węglowy budynku. „To doświadczenie potwierdziło, że budynek może być zarówno estetyczny, w harmonii z otoczeniem, jak i niezwykle wydajny” – twierdzi studio L’Abri.

Lokalizacja: Quebec, Kanada
Tekst: nowoczesna STODOŁA