O inspiracji
Celem projektu było przywrócenie wartości staremu, typowemu dla regionu domowi, istniejącemu wcześniej w tym miejscu.
Stary budynek wykonany był metodą tzw. suchego kamienia, która była tradycyjną techniką budowlaną w regionie o dużej wartości geologicznej. Budowanie bez zaprawy murarskiej narzucało określone cechy ( kompaktowość, masywność, minimalna ilość otworów, przyciemnione wnętrza) i niestety nie zawsze sprawdzało się w trudnych warunkach, w jakich postawiono ten dom. Miejsce to szczyt wzgórza z widokiem na dwie różne doliny.
Nowy projekt opierał się na serii poziomych podziałów wnętrza i dwóch pionowych częściach, które pełnią funkcję zarówno konstrukcyjną, jak i stanowią o dodatkowym podziale otwartej przestrzeni. Te elementy pionowe tworzą ciągłość w pionie biegnąc przez cały dom i ostatecznie pozwalają nawet na przekształcenie go w dwie niezależne części mieszkalne. Najbardziej niezwykłym jednak elementem tego budynku jest ogromna ciągłość dachu wykonanego z dwóch płaszczyzn. Na szczycie jednej z nich umieszczono rząd okien, które pozwalają z wewnątrz patrzeć na oddalone szczyty górskie. Dach nie leży bezpośrednio na kamiennej ścianie, ale na dodatkowej, podłużnej konstrukcji. Umieszczono w niej kolejne okna, które zapewniają piękne widoki na górską panoramę. Układ dachu definiuje charakter głównej przestrzeni tego domu.
Zachowując oryginalną konstrukcję i ograniczając budowlaną interwencję do minimum, architektom udało się stworzyć nową i nowoczesną przestrzeń mieszkalną, przy uszanowaniu starych elementów zewnętrznych. W części najniższej domu, reagując na mniejszą wytrzymałość istniejącej tu wcześniej ściany, stworzono w niej duży otwór, dodając niezbędne wzmocnienia i otwierając wnętrze na światło i zapierające dech w piersiach widoki. Dzięki temu udało się stworzyć niepowtarzalny drugi salon i jadalnię. Reszta przestrzeni ma elementy, które przypominają stary charakter tego budynku, choć połączono je z nowym wyglądem i nadano mu nową, uwspółcześnioną funkcjonalność.
