O inspiracji
Ditton Hill House to dwupiętrowy dom wolnostojący, zbudowany w Surbiton. Został wybudowany w 2020 roku. Ze spadzistym dachem i białymi ścianami na pierwszy rzut oka może się wydawać, że nie pasuje do sąsiadów z tej zielonej dzielnicy. Jednak jego forma i materializacja są silnie zainspirowane lokalnym językiem narodowym. Jego projekt wyłonił się ze starannej orkiestracji subtelnych odniesień do niego.
Styl Tudorów
Dzięki tradycyjnej elewacji w kształcie litery A, dom zapożycza język imitacji Tudorów. Jest on wszechobecny na przedmieściach. W projekcie wyraża go stalowa rama – materialność nowoczesności. Nieodłączna wytrzymałość stalowego egzoszkieletu pozwoliła na pocienienie stali konstrukcyjnej. Pomaga to przedstawić schematycznie nachylony kształt, jakby był narysowany przez dziecko. W elewacji ogrodowej przeszklenia oferują współczesny akcent na ołowianych oknach. Są one synonimem gatunku imitacji stylu Tudorów. Materiały te połączono z panelami wypełniającymi z cegieł zawiesinowych. Stanowi to kolejny ukłon w stronę technik budowlanych imitujących ten styl.
Biel elewacji kontynuuje długą tradycję nowoczesnych białych willi i budynków publicznych, która sięga lat 30. XX wieku. Arcydzieło Art Deco, stacja kolejowa Surbiton autorstwa Jamesa Robba Scotta, była stałym punktem odniesienia dla architektów podczas czteroletniego procesu budowy.
Industrialna estetyka
Dom zaprojektowano dla założyciela artystycznej marki modowej. Klient marzył o współczesnym domu o industrialnej estetyce. Miał być czymś więcej niż prostym, minimalistycznym pudełkiem na otwartym planie.
Trasa wiodąca przez dom ma na celu zapewnienie szeregu doznań przestrzennych. Wchodzi się bezpośrednio do pionowego holu wejściowego o potrójnej wysokości. Ta obszerna hala pełni funkcję przestrzeni pośredniej – swego rodzaju wewnętrznego dziedzińca – więc materiały są celowo surowe. Znajdują się tam odsłonięte ściany z bloków i betonowa podłoga z jastrychu. Z holu wejściowego schodzi się pod schodami do ciemniejszej przestrzeni korytarza pod ciężkim betonowym stropem, zanim przejdzie się do bardziej udomowionych przestrzeni, docierając do salonu. Przechodząc z korytarza do salonu, następuje dramatyczna zmiana jakości przestrzennej. Od kompresji do ekspansywności, wraz ze wzrostem wysokości sufitu i panoramicznymi tylnymi oknami zapewniającymi niezakłócony widok na ogród.
Paleta materiałów staje się coraz cieplejsza, z drewnianymi podłogami pod stopami i bardziej miękkimi ścianami z gipsu, które działają jako kontrapunkty dla stalowego dachu i podłóg biegnących w całym domu. Odsłonięte pokłady dodają tekstury do palety wnętrza. To nowoczesna interpretacja odsłoniętych drewnianych belek Tudorów. Na piętrze sypialnie i łazienki mieszczą się w „przestrzeni na poddaszu”, która ma pięć metrów wysokości i jest oświetlona głównie z góry. Ma niemal kościelną spokojną atmosferę. Priorytetem klienta był dostęp do ogrodu. Główna sypialnia na piętrze wychodzi na zamknięty balkon, z którego można podziwiać widoki na drzewa.
Lokalizacja: Surbiton, Anglia
Tekst: nowoczesna STODOŁA
