O inspiracji
Galopina to pensjonat położony w dzikiej krainie, który należał do hacjendy Henequen na terenie geohydrologicznego rezerwatu stanowego Ring of Cenotes na Jukatanie. Jego celem jest zaoferowanie ciepłego, wyjątkowego i bezpretensjonalnego zakwaterowania, w którym goście mogą doświadczyć spotkania z przyrodą i lokalną kulturą poprzez architekturę.
Proces projektowania rozpoczął się od wyboru lokalizacji. Lokalizacja została wybrana ze względu na dostępność różnych skonsolidowanych punktów szczególnych i połączenie z Meridą. Po określeniu obszaru odwiedzono kilka dostępnych terenów i ostatecznie wybrano jeden z 7 hektarów o powierzchni kwadratowej, który obejrzano w całości, aby poznać jego specyfikę. Podczas tej wycieczki odkryto, że było to stare pole uprawne w Henequén, które należało do Haciendy Yabucú. Pomimo tego, że była to dzika działka, odkryto kamienne punkty orientacyjne tworzące siatkę o wymiarach 20×20 metrów, która wskazywała obszary odpowiadające każdemu pracownikowi hacjendy.
W ten sam sposób wykryto ścieżkę, po której krążył „truc”, który był odpowiedzialny za zbieranie liści henequen. Szlak ten przecina dokładnie środek terenu ze wschodu na zachód, dzieląc go na strefę północną i południową. Dokładnie w centrum odpowiadającej tej ścieżki znaleziono wzniesienie „sascab”, które zdecydowano się wykorzystać na lokalizację projektu, ze względu na możliwości przestrzenne, jakie dawała i że stanowiło charakterystyczny element co było oferowane w innych kwaterach w okolicy.
Przestrzenie Galopiny
Na tej działce wybrano 32 mekaty ww. siatki, co dało bryłę o wymiarach 40×80 metrów, którą oczyszczono z chwastów, pozostawiając jedynie drzewa, których położenie podniesiono, aby pomóc w ustaleniu lokalizacji budynków tworzących program. Pozostałą część ziemi pozostawiono w stanie dzikim. Dom główny usytuowano w części południowej, z której zapewniony jest dostęp do posesji. Uwzględniono w nim obszary socjalne, takie jak kuchnia, jadalnia, salon i taras, a także główną sypialnię.
Basen został osadzony w zboczach południowej strony wzgórza i ograniczony murem oporowym, po którym można również wspiąć się na most łączący się ze stroną północną, gdzie znajdowały się pokoje gościnne, z których dwa zostały osadzone w zboczach wzgórza, które mają wyraźny związek z ziemią w postaci jaskiń, oraz dwa na szczycie wzgórza, z których rozpościera się panoramiczny widok na otaczający krajobraz. Wszystkie pokoje mają proporcje Domu Majów, ale z rozkładem dostosowanym do specyfiki ich orientacji.
Wykończenie
Wolumetria ma mocne geometryczne kształty i ma na celu wyjaśnienie, że jest to interwencja człowieka, zapewniająca poczucie schronienia w dzikim krajobrazie. Materiały i wykończenia są raczej proste i zdroworozsądkowe. Wybrano ich ze względu na zdolność wzmacniania poczucia przynależności do miejsca i zdolność do godnego starzenia się.
Wszystko to zostało wyłożone lokalnymi technikami i materiałami, takimi jak między innymi betonowe podłogi, farba wapienna, polerowane sztukaterie i kamienne mury. Płyty pozostawiono widoczne w całości, wskazując system konstrukcyjny dachu poszczególnych pomieszczeń, składający się zarówno z legarów, jak i sklepień, a także odlewów żelbetowych. W drzwiach i oknach zastosowano stal z powłoką antykorozyjną, naturalne drewno cedrowe, kraty betonowe z moskitierą oraz szkło (przezroczyste i sitodrukowe).
Lokalizacja: Seyé, Meksyk
Tekst: nowoczesna STODOŁA
