O inspiracji
Projekt o nazwie Dovecote-Granary miał stworzyć miejsce wyciszenia i introspekcji, silnie łącząc człowieka z otaczającą go przyrodą. Przestrzeń nie musiała pełnić żadnych konwencjonalnych funkcji, ale miała mieć swój własny cel. Korzenie tego skromnego, choć zaskakująco pragmatycznego, kreatywnego i zarazem wyszukanego budynku to cenne dziedzictwo lokalnej architektury, jakim były spichlerze budowane w tym rejonie Portugalii pod koniec XIX wieku. Powstawały one najczęściej na granitowej podstawie i służyły do przechowywania zebranej kukurydzy. Zdarzało się, że dwa spichlerze łączono pod jednym wspólnym dachem, w którym tworzono gołębniki. Przestrzeń pomiędzy była również wykorzystywana do suszenia ziarna, a naturalną wentylację poprawiały dwie duże, ruchome ściany panelowe. Taki zaskakujący projekt był dość niezwykłą, ale bardzo praktyczną kombinacją trzech różnych typów budynków, jakie powstawały na portugalskiej wsi. Łączył bowiem spichlerz z gołębnikiem i suszarnią.
Ten konkretny budynek powstał z drewna dębowego, które jednak nie było odpowiednio zabezpieczone i przez lata drewno uległo znacznemu zniszczeniu. Na szczęście umożliwiało to stworzenie pełnej dokumentacji oryginalnego projektu, który stał się podstawą nie tylko do wzbogacenia wiedzy na temat tutejszej wiejskiej architektury, ale też umożliwił odpowiednią odbudowę spichlerza z gołębnikiem.
Czasy jednak uległy zmianie i działka ta nie jest już wykorzystywana w celach rolniczych. Zmieniły się też więc funkcje samego budynku. Nie będzie on już wykorzystywany jako spichlerz czy gołębnik, ale nie ma też narzuconego żadnego konkretnego celu. Jak mówią architekci – będzie on przestrzenią stworzoną dla otaczającej człowieka przyrody i sama natura zdecyduje o tym, jaki będzie on pełnił cel.
Architekci zdecydowali się nie tylko na czystą rekonstrukcję pierwotnego projektu, ale też na niewielkie jego transformacje. W rezultacie spichlerze z gołębnikiem zostały zrekonstruowane w nieco udoskonalonej formie. Architekci zadbali o subtelne szczegóły stolarskie i przeprowadzili ograniczone interwencje z chirurgiczną wręcz precyzją, dzięki czemu budynek stał się nie tylko bezpieczniejszy i trwalszy, ale też bardziej dopasowany do obecnych czasów. Do spichlerzy wchodzi się po drewnianych, składanych schodach, a wewnętrzne schody prowadzą do dawnego gołębnika.
Dovecote-Granary to rodzaj przyrodniczego sanktuarium – symbol wiejskiego krajobrazu w portugalskim rejonie Minho.
Lokalizacja: Minho, Portugalia
Tekst: nowoczesna STODOŁA
