Regionalne centrum Huysmanhoeve

Regionalne centrum Huysmanhoeve w belgijskim Eeklo przeszło kompleksową rewitalizację opartą na typologii tradycyjnej farmy z fosą, która dawniej służyła do ograniczania przemieszczania się zwierząt gospodarskich. Dziś to otwarte i elastyczne centrum spotkań, łączące historię z nowoczesnością. Projekt obejmuje cztery budynki, z czego dwie zabytkowe stodoły odrestaurowano, a do historycznej zabudowy dołączono dwie nowe bryły, zaprojektowane w duchu harmonii z otoczeniem.

Jedna z istniejących stodołowych brył, tzw. stodoła poprzeczna, została przekształcona w nowoczesną stołówkę, zachowując swój warstwowy charakter dzięki renowacji drewnianej konstrukcji kratownicowej i pełnej rewitalizacji elewacji. Szklana fasada podzieliła wnętrze na zewnętrzną przestrzeń półotwartą oraz klimatyzowaną część wewnętrzną. Dodatkowym, wyraźnie nowoczesnym elementem jest komin technologiczny, który integruje wszystkie nowe instalacje. Takie podejście architektów pozwala na subtelne połączenie dawnego charakteru zabudowań z nowoczesnymi potrzebami użytkowników. Całość wpisuje się w trend, który określa się mianem nowoczesna stodoła – reinterpretacja dawnej funkcji i formy w nowoczesnym wydaniu.

Z kolei w dawnej oborze z 1958 roku zaprojektowano elastyczne sale wielofunkcyjne. Obiekt ten był niegdyś wzorem nowoczesnego rolnictwa w regionie i nadal zachowuje swoją przestrzenną indywidualność. Zachowano oryginalną konstrukcję, a środkową część budynku otwarto na nowe pionowe ciągi komunikacyjne. Na końcach dodano zewnętrzne klatki schodowe, zwiększające funkcjonalność przestrzeni. Nowe przesuwne ściany szklane między salami lekcyjnymi umożliwiają łączenie ich w większe przestrzenie – w pełni adaptowalne i otwarte.

Dwa nowe budynki, powstałe w ramach projektu Huysmanhoeve, to przykład nowoczesnej, ale kontekstualnej architektury. Do jednej ze stodoł dobudowano stalową konstrukcję z dwiema klimatyzowanymi przestrzeniami, która stanowi wizualny kontrast, ale zachowuje spójność dzięki dopasowanej kolorystyce i proporcjom. Drugi budynek – tzw. szałas z piecem na zrębki – otrzymał ceglaną fasadę oraz rzeźbiarską wieżę przypominającą komin, pełniącą funkcję zbiornika na biomasę. W ten sposób projekt łączy zrównoważone rozwiązania energetyczne, rewitalizację dziedzictwa kulturowego oraz nowoczesne formy przestrzenne – wszystko pod wspólnym mianownikiem, jakim jest nowoczesna stodoła osadzona w historycznym kontekście.