Nowoczesna adaptacja domu wiejskiegoChristoph Wagner Architekten

Zaledwie 30 minut jazdy od Berlina znajduje się wyjątkowa realizacja adaptacji wiejskiego domu, który łączy życie codzienne z przestrzenią do pracy twórczej. Ten dawny dom gospodarczy, którego część rolnicza została opuszczona już w latach 50., zyskał nowe życie dzięki przemyślanej przebudowie. Kiedyś mieściły się tu stajnie i warsztaty, które w drugiej połowie XX wieku zostały przekształcone w cztery mieszkania. Inwestor zdecydował się zachować jedno z nich bez zmian, w pełni szanując obecnego lokatora.

Pozostałe przestrzenie zostały przeprojektowane i dostosowane do nowych potrzeb, z wyraźnym ukierunkowaniem na ogród otaczający dom. Powstało dwupoziomowe mieszkanie o powierzchni 140 m², w którym na pierwszym planie znajduje się szacunek do historii budynku – pęknięcia w murach naprawiano tylko tam, gdzie było to konstrukcyjnie konieczne, pozostawiając ślady przeszłości widoczne i autentyczne.

Jednym z najważniejszych elementów tej realizacji jest nowy, okrągły otwór okienny w ścianie szczytowej – dotychczas zupełnie pozbawionej okien. Teraz wschodzące słońce swobodnie wpada do wnętrza, a ręcznie wykuta z mosiądzu ramka okienna odbija światło i chroni drewnianą konstrukcję przed wodą. Szyba osadzona została bez klasycznej ramy – bezpośrednio w prefabrykowanym drewnie warstwowym, co podkreśla precyzję wykonania i rzemieślniczy charakter projektu.

Największą ingerencją w strukturę domu było stworzenie szerokiego przeszklenia od strony południowej, które łączy wnętrze z ogrodem oraz otwiera przestrzeń dzięki nowemu, dwupoziomowemu schodowi. W celu uniknięcia wewnętrznych podpór, stara ceglana elewacja została podparta z zewnątrz przy pomocy wystającego balkonu.

Schody, będące centralnym elementem wnętrza, nie tylko łączą kondygnacje, ale także tworzą subtelną granicę prywatności – górna część biegu schodowego działa jak pionowa zasłona, która odcina prywatną strefę piętra. Ich forma łączy się z dolną częścią schodów w punkcie wspólnego lądowania, tworząc wyrafinowaną kompozycję przestrzenną.

W trosce o środowisko, projektanci zdecydowali się na ponowne wykorzystanie materiałów: cegły z rozbiórki posłużyły do budowy wewnętrznych ścianek działowych, stare parkiety zostały częściowo odnowione i zainstalowane ponownie, a podłogę wykonano bez użycia membran przeciwwilgociowych – zastosowano szkło piankowe i lokalną glinę konopną.

To połączenie współczesnej funkcjonalności z głębokim szacunkiem dla historii i naturalnego kontekstu stanowi przykład architektury, która nie tylko odnawia, ale i opowiada – z czułością, świadomością i niezwykłą dbałością o detal.