O inspiracji
Gutshof Güldenhof to mieszczące się w Berlinie studio architektoniczne Heim Balp Architekten, będące na styku sztuki i natury. Jest to najnowsza realizacja stworzona dla i w ścisłej współpracy z urodzonym w Wietnamie duńskim artystą konceptualnym Danhem Vo. Zlokalizowany w wiejskim miasteczku Stechlin w Brandenburgii, niedaleko Berlina, projekt zakładał przekształcenie opuszczonego kompleksu rolniczego w prężne i aktywne centrum sztuki, zrównoważonego życia i interakcji społecznych.
Odzwierciedlając zarówno pracownię, jak i jasne rozumienie przestrzeni jako z natury społecznej, Heim Balp ponownie zawłaszczył istniejącą konstrukcję, rozwijając jej pełny potencjał i osadzając ją w naturalnym otoczeniu. Powstały projekt to wielofunkcyjna przestrzeń wspólna, łącząca obiekty mieszkalne, kulturalne i robocze, ostatecznie tworząc wszechstronne, zrównoważone i z natury nadające się do zamieszkania środowisko.
Pracując w dawnej hodowli bydła z zespołem kamiennych stajni i STODÓŁ, które pozostały nienaruszone od XVIII wieku, architekci przeprowadzili szereg interwencji architektonicznych w istniejących budynkach, tworząc zewnętrzne i wewnętrzne przestrzenie o różnym przeznaczeniu, rozmieszczone na ponad 5000 mkw. Zainicjowany w 2017 r. i już ukończony kompleks, w którym głównie mieszka i pracuje Danh Vo wraz ze swoimi współpracownikami, obejmuje pracownię artystyczną; przestrzenie wystawowe i do przechowywania dzieł sztuki; warsztaty metalowe, ceramiczne i drewniane; a także mieszkania, pomieszczenia ogólnodostępne i powierzchnie rolnicze – dzięki czemu na miejscu może w dowolnym momencie przebywać nawet 20-osobowa społeczność.
Technikalia
Sercem kompleksu jest trzypiętrowy budynek o mieszanym przeznaczeniu. Całkowicie zaniedbany na początku projektu, pełnił funkcję dwupoziomowej rezydencji dla robotników rolnych, z niskimi sufitami i tylko częściowo użytkowanym górnym piętrem. Heim Balp ponownie przeanalizował istniejącą strukturę, łącząc wiele przestrzeni, tworząc holistyczny zespół sprzyjający wymianie społecznej i kulturalnej. Zachowując jedynie ściany, dach i fasady zostały całkowicie przebudowane przy użyciu konfekcjonowanego metalu, podobnego do tego stosowanego w konstrukcjach wiejskich na tym obszarze przez cały XX wiek.
Fasada została przemalowana na czarno z zamiarem wyeksponowania nowych interwencji w przestrzeni, skontrastowania ich z istniejącą estetyką, a nie ich ukrycia, co jest jednym z charakterystycznych podejść Heima Balpa do renowacji. Szeroko przekształcony front zewnętrzny, oprócz istniejących, zawiera nowe otwory, tworząc swobodną, abstrakcyjną kompozycję na czarnym płótnie, jakim jest nowo pomalowana otynkowana fasada.
Przestrzenie
Bijącym sercem gmachu jest kuchnia, w której mieszkańcy zbierają się przez cały dzień, aby gotować i jeść. Przylegające do niego pralnie, czytelnie i pomieszczenia wejściowe łączą się w nową bryłę rozciągającą się od budynku na zewnątrz, pokrytą metalowymi i półprzezroczystymi panelami na drewnianym rdzeniu. W zachodnim skrzydle rozebrano drugie piętro, aby stworzyć ogromną przestrzeń mieszkalną i studyjną z wysokim sufitem, w której zainstalowano efektowny, tradycyjny, wielofunkcyjny piekarnik, zwykle używany na wiejskich obszarach Rosji. Konstrukcja o wymiarach 4 x 5 metrów znajduje się pośrodku pomieszczenia z centralnym kominem i kilkoma platformami zajmującymi ogromną przestrzeń wokół niej. Wykorzystywany jako system ogrzewania domu, podgrzewania żywności i wody, pełni także funkcję miejsca odpoczynku. Projekt wnętrza przestrzeni odzwierciedla podejście Vo do sztuki: wiele przedmiotów, roślin i dywaników wypełniających pokój jest świadomą formą opowiadania historii.
Parter wschodniego skrzydła pełni funkcję mieszkalną części kompleksu, obejmującą sypialnie, wspólną łazienkę i małą bibliotekę. Na pierwszym piętrze znajduje się obszerne studio połączone z drugim piętrem głównego budynku bryłą, która odbija się echem od wejścia do centralnego skrzydła. W dużym pomieszczeniu wyłożonym sklejką pracownia mieści stanowiska pracy oraz dwie nowo wybudowane klatki schodowe. Pierwsze to okrągłe betonowe schody umieszczone w kwadratowym otworze w podłodze, prowadzące na parter, służące również do przechowywania drewna używanego w piecach w całym kompleksie. Drugie to szerokie na 3 metry drewniane schody prowadzące na górną część pracowni, służące również jako ekspozycja przedmiotów, książek i roślin. Ostatecznie Dom Główny jest uważany zarówno za przestrzeń funkcjonalną, jak i środowisko, w którym artysta może wyrazić odrębną koncepcję przestrzeni zakorzenioną w narracji, w której współistnieją sztuka, natura i historia. Zarówno dla wnętrz, jak i na zewnątrz, architektura kompleksu, kolaż przestrzeni uformowanych przez artystę, staje się tłem dla produkcji i ekspozycji dzieł sztuki.
Wschodnia i zachodnia STODOŁA
Kilka metrów dalej Wschodnia STODOŁA to dwukondygnacyjna budowla z kamienia i cegły, zwieńczona zachowanym drewnianym dachem. Parter został przekształcony w magazyn i archiwum dzieł sztuki o kontrolowanej wilgotności, z częścią na papier i folię – pierwotne przeznaczenie kompleksu było odpowiedzią na ograniczoną liczbę miejsc do przechowywania w Berlinie. Na pierwszym piętrze duża przestrzeń wystawiennicza z 10-metrowym sufitem jest podzielona na dwie części, obie celowo puste na potrzeby tymczasowych instalacji i występów. Zachodnia STODOŁA to autentyczna kamienna konstrukcja z drewnianym dachem, zachowana w oryginalnym stanie. Przestrzeń służy jako magazyn drewna i metalu dla przylegających do niej warsztatów, które nadzorują całoroczną produkcję i przygotowanie do wysyłki dzieł sztuki wyprodukowanych przez Vo i jego zespół studyjny.
Centralna część kompleksu, North Stables, jest gospodarzem szeroko zakrojonej działalności społeczności w zakresie zrównoważonego rolnictwa i ogrodnictwa. Zachowano jedynie ściany zewnętrzne, usunięto dach i podłogę, aby przekształcić przestrzeń w szklarnię wewnętrzną z nowym pokryciem z drewna i półprzezroczystych paneli poliwęglanowych.
Lokalizacja: Stechlin, Niemcy
Tekst: nowoczesna STODOŁA
