HatherlieAndrew Simpson Architects

Hatherlie to wyjątkowy dom szeregowy z końca XIX wieku o indywidualnym znaczeniu dla dziedzictwa kulturowego Australii, położony w North Fitzroy na przedmieściach Melbourne. Pierwotnie zbudowany dla finansisty Samuela Lazarusa, domu pełnił rolę ważnego świadectwa wydarzeń z historii Australii, w tym Palisady Eureka oraz procesu Neda Kelly’ego. Budynek wyróżnia się swoją architekturą, będąc istotnym elementem tła dla kultury tego regionu. Dom, znajdujący się na szerokiej działce, charakteryzuje się nietypową formą dachu dwuspadowego z tarasem oraz unikalnym układem przestrzennym. W ogrodzie przed domem znajduje się rząd sosen, które w połączeniu z polichromatyczną cegłą tworzą charakterystyczny widok budynku na zakręcie ulicy, tuż obok szczytu wzgórza.

Projekt, choć oparty na zabytkowym budynku, jest również inspirowany krajobrazem Toskanii. Klienci, będący zapalonymi Italofilami, uwielbiają ten region, gdzie się pobrali, a architekci dostrzegli wiele analogii między istniejącym domem a włoską willą z XV wieku. Centralny dziedziniec, linia sosen, wykorzystanie wody (oryginalny basen w centrum budynku), oraz krajobraz wokół domu przyczyniły się do decyzji o stylizacji architektury w tym kierunku. Interwencje architektoniczne uwzględniły także nawiązania do klasycznego traktatu Alberti o „wiejskim domu dla dżentelmena”, który podkreśla rolę zintegrowania krajobrazu i architektury.

Nowoczesne przedłużenia w Hatherlie stanowią harmonijną kontynuację zabytkowej architektury, wprowadzając dobudówki sypialni oraz przestrzeni użytkowych. Zabudowa krajobrazowa jest kluczowa dla integracji zabytkowego budynku z nowoczesnymi elementami, tworząc przestrzeń, która łączy architekturę z krajobrazem. Architekci współpracowali z Renata Fairhall Garden Designs, aby zaprojektować przestrzenie, które nie są łatwe do klasyfikacji jako „architektura” lub „krajobraz”, ale raczej współistniejące elementy, które przenikają się nawzajem.

Przednia część domu została odrestaurowana, zachowując swój zabytkowy charakter, natomiast dobudówki z połowy XX wieku w centralnej części posiadłości zostały rozebrane, a część „stajni” usytuowana na tylnej granicy została zaadoptowana na parking oraz rezydencję dla gości. Na górze stajni prowadzą spiralne schody, które umożliwiają dostęp do gościnnych przestrzeni. Nowe przedłużenie salonu jest inspirowane profilem dachu dwuspadowego frontowej elewacji, stając się podwyższoną platformą, która umożliwia rozszerzenie widoku na ogród. Woda, symbolicznie powracając do domu, wypełnia nowy staw refleksyjny, który otacza nową kuchnię.

Projekt skupia się na wykorzystaniu naturalnych materiałów, które podkreślają harmonię z otoczeniem. Zastosowano cedr na okładzinach ścian i sufitów, dąb w stolarki i na podłogach, betonowe blaty i panele, a także mosiężne zlewy ręcznie robione. Wapienne płytki oraz zwęglona okładzina (Yakisugi) z jesionu srebrzystego dopełniają charakteru domu, tworząc spójną estetykę, która łączy tradycyjne materiały z nowoczesnymi technologiami.