Fot. Matthew Mackay-Lyons | Arch. MacKay-Lyons Sweetapple Architects

Konteksti inspiracje

Hilltop House autorstwa MacKay-Lyons Sweetapple Architects to współczesna reinterpretacja stylu shingle, osadzona na wzgórzu w Nowym Brunszwiku, z widokiem na rzekę Saint John. Projekt powstał jako część większego założenia, zrealizowanego dla klienta, który chciał uczcić swoje 90. urodziny w miejscu, gdzie wiele lat wcześniej się zaręczył. Architekci czerpali inspiracje z tradycyjnych szkockich shielings – prostokątnych kamiennych chat z czterospadowym dachem – oraz z domu, który Charles Moore zaprojektował dla siebie w Orinda (Kalifornia) w 1962 roku.

Fot. Matthew Mackay-Lyons | Arch. MacKay-Lyons Sweetapple Architects

Forma i charakter

Bryła domu to pawilon na planie prostokąta zwieńczony stromym dachem czterospadowym. Całość wspina się ponad otoczenie jak monolit, wyrażając monumentalność poprzez brak okapów – detal, który biuro MLSA uważa za swój znak rozpoznawczy. Dwukrotne powtórzenie formy dachu i ścian z jednej, zwartej materii potęguje rzeźbiarski wyraz architektury.

Materiały i detale

Ściany i dach pokryto gontem z białego cedru wschodniego, a surową powierzchnię przełamują pionowe listwy z tego samego drewna, które tworzą przesuwne drzwi w stylu stodoły. Całość została wykończona w sposób napięty i precyzyjny, co daje wrażenie klarownej bryły bez zbędnych dodatków. Dwa misternie opracowane świetliki wprowadzają do wnętrza naturalne światło, które rysuje proporcje przestrzeni.

Fot. Matthew Mackay-Lyons | Arch. MacKay-Lyons Sweetapple Architects

Wnętrze i atmosfera

Wnętrze pawilonu to jednokondygnacyjna, otwarta przestrzeń o kubicznej, klarownej geometrii. Jasne drewno i światło wpadające przez świetliki kreują atmosferę spokoju i skupienia. Minimalizm detalu – bez okapów, gzymsów czy ornamentów – podkreśla monumentalny, a jednocześnie intymny charakter wnętrza.

Znaczenie architektoniczne

Hilltop House to przykład tego, jak styl shingle – badany już przez Vincenta Scully’ego w połowie XX wieku – wciąż inspiruje współczesnych architektów. Tu zyskuje nową formę: monolityczną, czystą i powściągliwą, lecz zarazem głęboko osadzoną w tradycji i wrażliwą na krajobraz. To dom, który łączy pamięć miejsca, osobistą historię i uniwersalny język architektury.