O miedzi i korsykańskim klasztorzeAmelia Tavella Architectes

Na wzgórzu z widokiem na korsykańską wioskę i górzysty krajobraz znajduje się klasztor Saint-François, którego historia sięga 1480 roku. Dzięki odważnemu projektowi pracowni Amelia Tavella Architectes, zrujnowany budynek odzyskał dawny blask, stając się jednocześnie nowoczesnym centrum kultury. Architektka zdecydowała się nie tylko na renowację, ale również na subtelną rozbudowę – dodając nową, perforowaną bryłę wykonaną z miedzi. Materiał ten wybrano nieprzypadkowo – naturalnie poddający się patynie, w sposób symboliczny kontynuuje historię klasztoru, ulegając zmianom tak jak kamienne mury, które przez wieki opierały się naturze.

Nowoczesna dobudówka z miedzi powstała na planie starego skrzydła klasztoru i mieści dziś salę wystawową, mediatekę i przestrzeń dla dzieci. Jej łukowe otwory harmonijnie nawiązują do historycznej architektury, tworząc wizualne echo dawnej formy. Perforowana elewacja z małych kwadratów przepuszcza światło, które wewnątrz odbija się od miedzianych powierzchni, tworząc grę cieni przypominającą efekt witraży kościelnych. Dzięki temu nowa przestrzeń zyskuje duchowy wymiar, nie tracąc przy tym funkcjonalności i nowoczesnego charakteru. To przykład, jak architektura może łączyć dziedzictwo z nowoczesnością w szacunku do miejsca i historii.

Projekt Tavelli to nie tylko renowacja – to także architektoniczny manifest. Miedź, jako materiał świadomie przemijalny, oddaje hołd czasowi i przemianie, tworząc z ruin opowieść o przeszłości i przyszłości. Co ważne, koncepcja łączenia zabytkowej struktury z nowoczesnym materiałem – jakim jest miedź – przywołuje także estetykę projektów typu nowoczesna stodoła, gdzie forma, światło i materiał grają pierwsze skrzypce. W efekcie powstała przestrzeń ponadczasowa: zakorzeniona w miejscu, ale otwarta na przyszłość i dialog z użytkownikiem.