Lokalizacja
Rumia, Polska
Rewitalizacja stodoły z 1940 roku
W samym sercu Rumi, w dzielnicy Szmelta – dawniej wiejskiej osadzie – powstał wyjątkowy projekt przebudowy starej stodoły na nowoczesny, minimalistyczny dom jednorodzinny. Za projekt odpowiada Anna Maria Sokołowska – architektka wnętrz i właścicielka inwestycji, która z precyzją i ogromną dbałością o szczegóły przekształciła zniszczony budynek z lat 40. XX wieku w harmonijną i funkcjonalną przestrzeń mieszkalną, będącą jednocześnie hołdem dla lokalnej historii i tradycyjnej zabudowy.
Szacunek dla kontekstu i historii miejsca
Nowa forma budynku – prosta, czarna bryła z dwuspadowym dachem – została wykończona deską opalaną w stylu tan board, co bezpośrednio nawiązuje do estetyki dawnych drewnianych stodół w okolicy. Minimalistyczna elewacja ze skandynawskiego świerku i syberyjskiego modrzewia doskonale wpisuje się w kontekst krajobrazowy i historyczny. Czarna kolorystyka fasady oraz przesuwne okiennice nawiązujące do tradycyjnych wrót stodoły nadają budynkowi graficzny, ale zarazem dyskretny charakter.
Funkcjonalność jako fundament projektu
Przebudowa została zaplanowana od wewnątrz – punktem wyjścia było zaprojektowanie dużego okna z siedziskiem w salonie, wokół którego powstał cały układ funkcjonalny parteru. Otwarta przestrzeń dzienna obejmuje strefę wypoczynkową, jadalnię oraz kuchnię – całość utrzymana jest w minimalistycznej palecie bieli, szarości i naturalnego dębu, przełamanej detalami w odcieniu zieleni, ulubionym kolorze właścicielki.
Surowe materiały i ciepłe akcenty
Wnętrze cechuje spójność estetyczna i umiar. Odsłonięty sufit z betonu z odciskiem szalunku kontrastuje z ciepłą, dębową podłogą. Kuchnia została zaprojektowana symetrycznie, z wyspą na metalowej ramie i minimalistycznym systemem przechowywania. W całym domu zastosowano ukryte drzwi z ościeżnicą w kolorze ściany oraz meble wykonane na wymiar z forniru dębowego i laminatów o wyraźnej strukturze.
Przestrzeń osobista i prywatna
Na piętrze zaplanowano sypialnie z pełnym wykorzystaniem wysokości budynku. Brak skosów umożliwił zastosowanie otwartych wiązarów dachowych, które nadają wnętrzom lekkości i przestronności. Główna sypialnia utrzymana jest w kolorystyce bieli i zieleni, z tapicerowanym zagłówkiem i dostępem do prywatnej łazienki z wanną i dwiema umywalkami. Dziecięce pokoje odzwierciedlają indywidualne preferencje chłopców – każdy z nich ma własną tapetę i akcent kolorystyczny, a wspólną przestrzeń stanowi planowana antresola – baza zabaw w przyszłości.
Dom jako azyl i manifest spokoju
Projekt ten to manifest prostoty, funkcjonalności i poszanowania natury. Zieleń okolicznych lasów i starych sadów otacza dom z każdej strony, a wnętrza – choć surowe w materiałach – emanują spokojem i ciepłem. Dla autorki projektu to nie tylko dom, ale także osobisty azyl i przestrzeń do kontemplacji. Minimalistyczna forma budynku i jego starannie zaprojektowane wnętrza tworzą spójną, ponadczasową całość – dom, który nie podąża za trendami, lecz opiera się na wartościach.