The young old house

Dom, pierwotnie wybudowany w latach 70. jako domek letniskowy, nie posiadał żadnego ocieplenia ani bezpośredniego związku z krajobrazem czy otoczeniem. Mając to na uwadze, projekt opiera się na potrójnej strategii, która pozwala stopniowo rozbudowywać, łączyć i izolować termicznie dom, dbając zarówno o komfort, zużycie energii, jak i cieszenie się jego wiejskim charakterem.

W pierwszym etapie, już wykonanym, na obwodzie dachu powstaje trzyczęściowa dobudowa z okładziną ceramiczną, która wyróżnia nowe elementy: powiększoną część dzienną, sypialnię dla czterech córek (w miejscu, gdzie znajdował się garaż i drewutnia) oraz kotłownię. Kamienne ściany zostały wycięte i zastąpione skośną metalową belką i ściągaczem, dzięki czemu cała część mieszkalna otwiera się na krajobraz. Zmieniany jest również dach, przy czym materiały są odzyskiwane i przekształcane w wyposażenie wnętrz.

„The Young Old House” to projekt, w którym nic nie jest tam, gdzie było pierwotnie: meble wykonano z materiałów odzyskanych ze starego frontu i dachu; cztery stare, pocięte belki z sufitu tworzą stoły w jadalni; główny front to ciągła ława wykonana z odzyskanych podkładów; nowe drzwi to ponowny montaż czerwonych drewnianych okiennic; łupki ze starego dachu czekają w STODOLE na wykorzystanie jako przyszłe okładziny frontów; granit z drewutni to nowy zewnętrzny stopień na pole.

Na szczycie starych materiałów, które otrzymały drugie życie, znajduje się kolejna nowa warstwa materiałów, głównie metalu, która przybliża dom do krajobrazu: ukryte drzwi prowadzące bezpośrednio na pole; obrotowe lampy zewnętrzne, które oświetlają wieczorne posiłki na zewnątrz w miesiącach letnich; cztery ruchome łóżka i dwa iluminatory umożliwiające obserwację od północy aż po południowy krajobraz. Młody Stary Dom uwidacznia relacje pomiędzy obiektami, mieszkańcami i krajobrazami, pomiędzy starym a obecnym, a także nowe, które pozwalają przemyśleć współczesne modele zamieszkiwania terytorium „wiejsko-miejskiego”.