O inspiracji
Ha-ha to rodzaj zagłębionego płotu, który był powszechnie stosowany w ogrodach krajobrazowych i parkach w XVIII wieku. Celem „ha-ha” było dać widzowi ogrodu iluzję nieprzerwanego, ciągłego pofałdowanego trawnika, jednocześnie wyznaczając granice dla wypasanych zwierząt. We współczesnym designie pracownia krajobrazowa Monbaliu wykorzystała możliwości „ha-ha”, aby dodać uroku belgijskiej architekturze.
Historia ha-has
Ha-ha powstaje poprzez wykopanie głębokiego, suchego rowu, którego wewnętrzna strona zostanie zabudowana do poziomu otaczającej darni ścianą z suchego kamienia lub cegły. Tymczasem zewnętrzna strona została zaprojektowana tak, aby nachylać się stromo w górę, zanim ponownie zrówna się z darnią. Pierwotnie występująca w formalnych ogrodach francuskich z początku XVIII wieku, ha-ha została po raz pierwszy opisana drukiem w 1709 roku przez entuzjastę ogrodnictwa Dezallier d’Argenville w jego La Theorie et la Practique du Jardinage (Teoria i praktyka ogrodnictwa). Według d’Argenville’a – i jego pierwszego tłumacza na język angielski, Johna Jamesa – nazwa ha-ha wzięła się od sukcesu złudzenia optycznego, które tworzyła z daleka na widzach ogrodu: ukryty rów i ściana „zaskakiwałyby oko” zbliżyć się do niego i zawołać: „Ach! Ach!”.
Pierwsze ha-ha
Ogrody w Stowe były jednymi z pierwszych – jeśli nie pierwszymi – w Anglii, które posiadały ha-ha. Ha-ha zainstalowane przez Charlesa Bridgemana i Johna Lee w latach dwudziestych XVIII wieku pod patronatem pierwszego wicehrabiego Cobhama z pewnością spotkały się z największym zainteresowaniem ze strony gości należących do klas ziemskich posiadających własne posiadłości, w których można było kopiować projekt. Tym razem trend ten można podziwiać poza brytyjskimi granicami, bowiem w Belgii Monbaliu zdecydowali się na podobny krok krajobrazowy.
Lokalizacja: Belgia
Tekst: nowoczesna STODOŁA
