Architekt
Lokalizacja
Connecticut, Stany Zjednoczone
Połączenie historii i nowoczesności
Rezydencja Wiley w New Canaan w stanie Connecticut, zaprojektowana przez Philipa Johnsona w latach 1952–53, przeszła gruntowną renowację obejmującą odnowienie głównego domu oraz stworzenie nowych obiektów – w tym domku z basenem, prywatnej galerii sztuki i garażu. W projekcie kluczowe było zachowanie integralności całej nieruchomości, a nowoczesna stodoła i minimalistyczna galeria zostały starannie wkomponowane, aby harmonizować z historycznym charakterem budynku Johnsona. Betonowe konstrukcje, basen i garaż zostały częściowo ukryte w zboczu, co pozwoliło zminimalizować wizualną masę i podkreślić naturalne otoczenie rezydencji.
Minimalistyczna galeria sztuki powstała na fundamentach XIX-wiecznej stodoły i zachowała tradycyjny, dwuspadowy dach, jednocześnie wprowadzając nowoczesną formę do zabytkowego otoczenia. Jej jednolita, czarna bryła tworzy eleganckie tło dla dzieł sztuki, a jasne, przemyślane wnętrze oraz starannie dobrane oświetlenie pozwalają eksponować sztukę bez nadmiernego dominowania przestrzeni. Nowoczesna stodoła w tym kontekście stanowi nie tylko element architektoniczny, ale też funkcjonalny punkt całego założenia, podkreślając kontrast między historią a współczesną estetyką.
Dużym wyzwaniem była lokalizacja domku z basenem, która wymagała analizy relacji między dawną stodołą, głównym domem i krajobrazem. Zrównany z ziemią basen oraz przyległy budynek zostały dopasowane do istniejącego muru oporowego i fundamentów dawnej stodoły, co pozwoliło zachować proporcje i spójność całego kompleksu. Projekt pod kierownictwem Rogera Ferrisa z firmy Roger Ferris + Partners zdobył uznanie za umiejętne łączenie nowoczesnej architektury z historycznym kontekstem, tworząc przestrzeń, w której nowoczesna stodoła harmonijnie współistnieje z rezydencją i otaczającym krajobrazem.