O inspiracji
Po powrocie do rodzinnego miasta Merritt, Monterrey w Kalifornii, architektka Merritt Amanti Palminteri i jej mąż Rogers Hawley po kilku latach spędzonych w Nowym Jorku, kupili ranczo z 1950 r. o powierzchni 158 metrów kwadratowych z trzema sypialniami przy ulicy, przy której mieszkała jej matka, gdy była w szkole średniej; dom należał nawet do jednego z przyjaciół jej matki. „Pewnego dnia tamtędy przejeżdżaliśmy i moja mama powiedziała: «Patrz, dom Peggy jest na sprzedaż»” – wspomina Merritt. Ich oferta była jedną z kilku, ale para wygrała częściowo, ponieważ powiedzieli sprzedawcom, że nie planują znaczącej rozbudowy domu ani jego burzenia.
Dom był łatwy do polubienia dzięki klasycznemu klimatowi z połowy stulecia i okładzinom z cegły (względna rzadkość w Kalifornii), a jego forma pudełka po butach była wypełniona naturalnym światłem. Para mogła cieszyć się widokiem wśród drzew na zatokę Monterey, a na rozległym podwórku było mnóstwo miejsca do zabawy dla ich trzech małych chłopców. Jednak wnętrze istniejącego domu było, według słów Merritt, „dość ciasne” dla ich rodziny – sześcioletnie bliźniaki pary musiały dzielić sypialnię. Na szczęście poprzednia rozbudowa, w ramach której na jednym końcu domu utworzyła wyłożony boazerią pokój rekreacyjny dla poprzedniego właściciela, mogła zostać przekształcona w trzecią sypialnię lub pokój rodzinny/strefę zabaw.
Rodzina mieszkała w tym domu bez renowacji przez prawie dekadę, z wyjątkiem kilku ekonomicznych wyborów, takich jak odważna tapeta w przedpokoju i połączeniu pokoju zabaw z sypialnią. Ale w końcu Merritt, która przed założeniem własnej firmy w Monterey spędziła kilka lat projektując rezydencje dla uznanego nowojorskiego architekta Anika Pearsona, zaczęła pracować nad planem rozbudowy. Aby zmienić konfigurację stosunkowo niewielkiej powierzchni bez rozbudowy, przeprojektowanie skupiło się na kilku prostych ruchach.
Modernizacja
Najpierw usunięto podwieszane sufity, aby odsłonić naturalne sklepienie domu z dzielonym dachem. Następnie zaprojektowano zestaw nowej zabudowy w całym wnętrzu. Rodzina zdecydowała się wyburzyć ścianę między kuchnią a jadalnią i przenieść tę drugą w miejsce obok salonu. W planie przeniesiono pralnię z przodu domu na tył, tworząc miejsce na przytulny kącik śniadaniowy, a jako powtarzający się motyw powtórzono łukowe wejście w holu. Wchodząc dzisiaj do domu, salon jest skąpany w oświetleniu, a światło słoneczne odbija się od nowo odsłoniętego i bielonego sufitu, a para łukowatych drzwi otacza ścianę szafek i szafek. Właściciele domów zachowali i odnowili oryginalne podłogi z czerwonego dębu, a Merritt przed przystąpieniem do demontażu sufitu skonsultowała się z inżynierem budowlanym. Z salonu roztaczają się jedne z najpiękniejszych widoków w domu, na zachód, w stronę zatoki Monterey, przez sosny. „W środy w klubie jachtowym w zatoce odbywają się regaty, więc widzisz te wszystkie żaglówki krążące w kółko i zawsze wiesz, jaki jest dzień” – mówi Merritt.
Kuchnia to zupełnie inne doświadczenie w porównaniu do oryginału; jest znacznie przestronniejsza i pełna światła. Bogate odcienie szafek i wyspy pokrytych orzechem ustępują miejsca różnorodnym wykończeniom – w tym mosiężnym okuciom do zlewu oraz pasującym blatem i osłonami tylnymi. Najbardziej popularnym elementem kuchni może być nowy zakątek, utworzony z dawnej pralni o niskim suficie. Merritt dodała nowe okna i kabinę wyłożoną orzechem włoskim, a także pokrył górne półki, szafki i sufit odważną czerwoną farbą, aby stworzyć tętniącą życiem, a jednocześnie przytulną przestrzeń.
Lokalizacja: Monterey, Stany Zjednoczone
Tekst: nowoczesna STODOŁA
