The Engine HouseMichael Corsar

Przez ponad 100 lat dwupiętrowa ceglana konstrukcja była budynkiem bez celu. Była maszynownią na początku lat 1900., aby zapewnić elektryczność rodzinie z wyższych sfer. Jednak dwór, w którym mieszkali, spłonął doszczętnie zaledwie kilka lat później.

Sandy, właścicielka, dostrzegła potencjał i zwróciła się do przyjaciela i projektanta Michaela Corsara o drugą opinię. „To był pięknie wykonany budynek z precyzyjnymi wiktoriańskimi detalami” wspomina Corsar, przytaczając ceglane warstwy nad drzwiami i łukami okiennymi. „Ale powiedziałem: »Nie możesz tego zostawić w takim stanie, musisz to ocieplić«”. Po przekonaniu Sandy do dodania izolacji, Corsar współpracował z nią przy budowie nowych wewnętrznych ścian z cegły, który odtwarzały wygląd oryginalnej, surowej konstrukcji.

Najbardziej drastyczną zmianą było ponad dwukrotne zwiększenie powierzchni, z około 51 metrów kwadratowych do około 116, poprzez dodanie antresoli sypialnej i nowego skrzydła na parę pokoi gościnnych i łazienek. Obecnie pierwotny zarys obejmuje kuchnię/jadalnię i salon. Proste schody i płaski panel typu push-to-open — Sandy nazywa to swoimi „drzwiami Jamesa Bonda” — łączą nowe ze starym.

Gusta Sandy i jej oko do zabytkowych mebli są widoczne w całym projekcie. Pokazuje to wyjątkowe wnętrze. Niedrogi antyczny stół zestawiono z krzesłami z jej rodzinnego domu na odzyskanych wiktoriańskich kafelkach w jadalni. „Chciałam jak najwięcej wykorzystać starych rzeczy. Zarówno ze względów estetycznych, jak i z niechęci do wyrzucania kolejnych rzeczy na wysypisko śmieci” mówi. Jasne grafiki i obrazy przyjaciół i rodziny zdobią celowo proste ściany. „Jestem taką sroką. Białe ściany są konieczne, żebym mogła zobaczyć wszystko, co zebrałam”.