O inspiracji
Ponad dziesięć lat temu Lee i Lauren de Wit przeprowadzili się z synem Leo do wioski na północny zachód od Johannesburga. Rodzina Lee od dawna uprawiała tę ziemię – w rzeczywistości pierwotny dom był zamieszkiwany przez jego dziadka – ale struktura została rozdarta przez lata. „To piękny, bujny teren, przez który przepływa strumień” — mówi Lee. „Jest osadzony w Kolebce Ludzkości, wpisanej na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO”.
Budowa tej posiadłości zajęła Lee i jego rodzinie cztery lata i skupili się na wykorzystaniu materiałów znalezionych lokalnie. Wyspa kuchenna jest zakotwiczona w masywnych głazach pozyskiwanych na miejscu, a ściany i sufit są pokryte drewnem z powalonych kłód znalezionych na terenie posiadłości. Jako architekt Lee jest przyzwyczajony do myślenia o tym, jak projekt odnosi się do jego lokalizacji i równoważenia formy budynku z otoczeniem w delikatnym tańcu materiałów i światła. Gdyby miał zaktualizować dom wiejski, zdecydował, że będzie dążył do tego, aby przemawiał w imieniu przeszłości i teraźniejszości na poziomie osobistym, ale uniwersalnym.
Dopiero w 2016 roku Lee i jego rodzina postanowili ruszyć z renowacją – tyle że zamierzali to zrobić na określonych warunkach. „Postawiliśmy sobie za zadanie ponowne wykorzystanie każdego dostępnego materiału” – mówi. „Poprzez proces tworzenia czegoś nowego z istniejącej tkaniny, staraliśmy się zakorzenić nieruchomość w historii na tle rdzennej dziczy”.
Większość planu piętra była obecna, podobnie jak większość materiałów. Chodziło tylko o ustalenie, co, gdzie powinno się znaleźć. Lee wyobraził sobie, że gospodarstwo zostanie przekształcone w ogromną kuchnię i przestrzeń mieszkalną z widokiem na rozległy ogród, w którym rodzina i goście będą mogli uprawiać warzywa i pozyskiwać zioła bez konieczności udawania się do miasta. „Nie myślałem, że to będzie dom dla kogokolwiek” – mówi. „Chciałem, aby miał szerszy cel łączenia jego mieszkańców z naturą i historią”.
W ciągu czterech lat, ilekroć on, jego rodzina i krewni mieli czas, wspólnie budowali dom. „Mój ojciec nauczył mnie, jak zbudować dom” — mówi Lee. „Matka nauczyła przebywać w kuchni, podczas gdy mój brat Wesley nauczył mnie, czym jest ogród”. Oryginalna STODOŁA stała się zarysem przestrzeni kuchennej i mieszkalnej, którą wzmocnili betonowym szkieletem, a garaż stał się sypialnią. Rodzina wypełniła resztę, korzystając z wszelkich materiałów, jakie udało im się znaleźć na miejscu.
Lee i jego rodzina oczyścili stare cegły i zmienili ich przeznaczenie w ścianach, a także przecięli istniejące krokwie, aby uzyskać bardziej stromy spadek konstrukcyjny. Dach był pełen dziur, ale Lee odkrył, że lekki beton może go naprawić i zaizolować. Tymczasem jego ojciec ścinał deski z powalonych w pobliżu dębów i eukaliptusów, a następnie suszył je przez rok. Następnie zainstalowali eukaliptus jako deski podłogowe, użyli dębu do pokrycia ścian i sufitów, a ścinki umieścili na kuchennym blacie. To tylko niewielka część wszystkich sposobów, w jakie rodzina znalazła rozwiązania w swoim otoczeniu.
„Problem wyrzucanych odpadów stał się rozwiązaniem” – mówi Lee. „Musieliśmy kreatywnie pomyśleć, jak wymyślić na nowo różne podejścia do konwencjonalnych norm – największą trudnością było stworzenie jednorodnej całości”. Niemal każdy cal domu i ogrodu to mozaika pamiątek o zmienionym przeznaczeniu – a jeśli jest coś nowego, ma swoją historię. Na przykład łazienka jest otoczona różowymi winylowymi prześcieradłami, aby zapewnić prywatność, a także przypomina horyzont o wschodzie i zachodzie słońca. Tylny panel w kuchni odzwierciedla odcienie odzyskanych drzew, a sypialnia wychodzi na mury oporowe, które rodzina zbudowała dawno temu dla pastwisk.
„Czas nie był decydującym czynnikiem tego projektu”, mówi Lee, zauważając, że został ukończony w 2020 roku. „Skupiliśmy się na koncepcji zrównoważonego rozwoju, a cztery lata wskazują na to zaangażowanie”.
Lokalizacja: Johannesburg, RPA
Tekst: nowoczesna STODOŁA
