O inspiracji
Rezydencję MG2 podzielono na cztery pawilony, zgodnie z planem organicznym, uwalniając centralną przestrzeń. Ta kompozycja architektoniczna wynika ze szczególnej topografii terenu. Łagodne nachylenie terenu sprzyjało zatem „poziomowej” zabudowie, oferując stały dopływ światła do wszystkich przestrzeni.
Najbardziej wysunięty na południe pawilon zawiera salon, bardziej socjalne pomieszczenia rezydencji. Jest hojnie otwarty na zewnątrz, aby zapewnić większy zysk energetyczny w okresie zimowym. Tą część otworzono, z bardzo małą hierarchią programową. Pozostałe skrzydła przeznaczono na części sypialne, pozostawiają miejsce na hojne przestrzenie wodne do relaksu ciała. Jedno z tych skrzydeł obejmuje prywatne obszary właścicieli, podczas gdy pokoje gościnne rozmieszczono w drugim. Suche i mokre sauny oraz duże prysznice podkreślają przestrzenie tych kubatur. Na zewnątrz tradycyjny basen zastąpiono małym oczkiem z zimną wodą, który uzupełnia sekwencję saun i łaźni parowych tych pawilonów.
Ostatnia bryła, mieszcząca miejsca pracy na dwóch poziomach, znajduje się z dala od części mieszkalnej domu, oddzielonej ochronną przestrzenią zewnętrzną. Ta bryła wyróżnia się nieco symetryczną formą, ze spiczastym dachem. Umieszczono ją powyżej reszty budynku, pełniąc rolę „skrzydła gościnnego” dla gości, którzy czasami przyjeżdżają w interesach. Wreszcie, dolna kondygnacja mieści strefę pracy, warsztat konserwacji i majsterkowania.
Każdy pawilon tworzy heterogeniczną całość, w świetle podejścia projektowego. Ostatecznie jest to architektura zakorzeniona w ziemi, wyprodukowana z zupełnie innym „czasie projektowym”. Forma wyłania się z ziemi, ale też z historii, z cierpliwego poszukiwania materiału. Jej organiczny charakter nawiązuje raczej do naszych wiejskich tradycji niż modernistycznych kanonów nawołujących do nowości za wszelką cenę.
Lokalizacja: Wentworth North, Kanada
Tekst: nowoczesna STODOŁA
