O inspiracji
Władze Tokio przeprowadziły renowację głównego budynku Teien Art Museum, powiększając go o kolejne przybudówki. Prace obejmowały też wzmocnienie na wypadek wstrząsów sejsmicznych herbaciarni, która jest częścią muzeum, oraz budowę restauracji. Za ten ostatni projekt odpowiadała firma KUME SEKKEI, która stworzyła nowoczesną restaurację na powierzchni w sumie 253 m².
Działka muzeum podzielona jest linią grzbietową na część północną i południową. Część północna to miejsce ciche, które zachowało swój charakter za czasów, kiedy stała tu rezydencja księcia Asaki, zbudowana w 1933 roku. Restauracja powstała jednak w południowej części działki, gdzie stworzono nowy, przestronny ogród. Dzięki temu w pobliżu restauracji znajdują się nie tylko zabytkowe budynki, ale też ogromna ilość zieleni, która w centrum Tokio jest szczególnie cenna.
Architekci, którzy podjęli się budowy nowej restauracji, chcieli uszanować to niezwykłe otoczenie oraz maksymalnie się do niego dostosować. Zwrócili więc uwagę na trzy aspekty, które nierozerwalnie łączą się z przyrodą.Widoki/światło
Główny widok z restauracji to zachodnia część działki. Ze względu na specyfikę światła słonecznego padającego od zachodu architekci wprowadzili do projektu wydłużone, niskie okapy dachowe, które blokują słońce od strony zachodniej. Z kolei od wschodu poniżej dachu powstała przeszklona część , która ma wprowadzać do wnętrza miękkie, naturalne światło. Architekci zwrócili uwagę na to, by odbicia słoneczne nie zaburzały widoku i komfortu gości.
Teren
Projekt restauracji został stworzony w taki sposób, by jego kształt odwzorowywał nierówny teren samej działki i biegnącej przez nią linii grzbietowej zakończonej trawnikiem.
Drzewa
Ze względu na dużą ilość drzew rosnących wokół budynku, wiadomo było, że dach może gromadzić liście. Z tego powodu linie dachu zostały ukształtowane tak, by liście mogły zsuwać się na ziemię, a padający deszcz może dodatkowo oczyszczać całą połać dachową. W nawiązaniu do otoczenia dach ma więc unikatowy, zakrzywiony kształt – płaski od zachodu i unoszący się tak, by od wschodu powstała ściana szczytowa. Nietypowa linia dachu sprawia, że sufity od środka również mają zakrzywione powierzchnie, dzięki czemu zwiększa się dynamika przestrzenna wnętrza oraz lepiej do niego wnika światło.
Architekci chcieli wprowadzić do środka piękną scenerię, która otacza budynek, więc maksymalnie otworzyli go od strony północnej i zachodniej, nie używając pionowych ram dla powstałych w ten sposób przeszkleń. Dzięki wzmocnieniu tylnej części budynku na wypadek trzęsienia ziemi, architekci mogli odciążyć tę część konstrukcji, wprowadzając już tylko cienkie kolumny.
Ten projekt to przykład starannego łączenia architektury z jej otoczeniem, która nie tylko wyraża szacunek wobec przyrody, ale też wchodzi z nią w dialog.
Lokalizacja: Tokio, Japonia
Tekst: nowoczesna STODOŁA
