Springwater Trail Residence

Około 9 kilometrów na południowy wschód od centrum Portland w stanie Oregon, w dzielnicy Errol Heights, bryła Springwater Trail Residence wychodzi naprzeciw pasa zieleni, który zapewnia regularne obserwacje dzikich zwierząt dla właściciela domu, Mariam. Rezydencję Springwater Trail, nazwano na cześć pobliskiej zielonej ścieżki, która wije się wzdłuż rzeki Willamette.

Urzekające, niestabilne otoczenie

Każdego dnia, kiedy się budzi, Mariam jest zanurzona w naturze, nie będąc zbyt daleko od miejskiego centrum. Ale aby zbudować tu dom, Minarik Architecture z siedzibą w Portland i Bozeman musiało opracować projekt, który działałby na dotychczas niezabudowanym terenie. Teren był niestabilny, istniały surowe wymagania środowiskowe, a Mariam chciała domu, który pozwoliłby jej żyć poza siecią, choćby częściowo. Zasadniczo oznaczało to, że Minarik musiał oszczędzać przestrzeń, materiały i zużycie energii.

Po pierwsze, projekt Springwater Trail Residence musiał przezwyciężyć niestabilny teren. „Siedzimy na trzydziestometrowym nieudokumentowanym wypełnieniu, składającym się tylko z betonu i gruzu z czasów, gdy budowali resztę tego osiedla” – mówi architekt Doug Minarik. Po wykopaniu i wyrównaniu terenu Minarik zainstalował 30 mikropali, aby zapewnić solidne fundamenty domu, co stanowiło około jednej ósmej całego budżetu w wysokości 820 000 USD.

Wielofunkcyjne wnętrze Springwater Trail Residence

Ponieważ mikropale nie są tanie, Minarik zaprojektował dom, który jest „super uporządkowany”, maksymalnie wykorzystując powierzchnię. Mariam zainspirowała się zaprojektowanym przez Louisa Kahna Fisher House w Hartboro w Pensylwanii, domem składającym się z dwóch zazębiających się sześcianów, odchylających się od siebie. Aby jak najlepiej wykorzystać tę koncepcję, Minarik stworzył wielofunkcyjne wnętrza o łącznej powierzchni 181 metrów kwadratowych. Między salonem a sypialnią znajduje się pokój telewizyjny, pokój gościnny i korytarz z maleńkim kącikiem do szycia. W innym korytarzu na piętrze obok głównego apartamentu znajduje się siedzisko przy oknie z widokiem na mokradła. Przestrzenie wspólne domu – jadalnia i część dzienna oraz kuchnia – są połączone w jedną bryłę z widokiem na tereny podmokłe i lasy.

Springwater Trail Residence na otwartym planie łączy kuchnię z częścią dzienną i jadalną, tworząc kompaktowy układ. Wysokowydajny piec opalany drewnem, który właścicielka domu, Mariam, kupiła na wyprzedaży, w połączeniu z betonową podłogą ogrzewaną promieniowaniem i energią słoneczną utrzymuje ciepło w domu, nawet jeśli zasilanie w mieście zostanie wyłączone. Wielki pokój otwiera się na drewniany taras wsparty na zboczu wzgórza, ze szklanymi drzwiami, które można złożyć, aby mieszkać wewnątrz i na zewnątrz.

Bez sieci

Aby spełnić pragnienie Mariam dotyczące projektu bez sieci i spełnić specjalne potrzeby tego miejsca, w domu trzeba było postawić na zrównoważony rozwój. Ponieważ dom graniczy z terenem podmokłym na pochyłej działce, żadna woda deszczowa nie może opuścić tego miejsca, ponieważ przyspieszyłoby erozję zbocza wzgórza. Zamiast tego cały deszcz jest zbierany i odprowadzany przez bioswale, czyli kanały zaprojektowane do koncentrowania i odprowadzania spływu wody deszczowej, jednocześnie usuwające zanieczyszczenia.

Chociaż budowa Springwater Trail Residence kosztowała więcej niż średnia w okolicy, jego codzienne wydatki są minimalizowane dzięki możliwości odłączenia do sieci. Zainstalowana bateria Tesli zaspokaja około dwóch trzecich zapotrzebowania Mariam na energię elektryczną przez większą część roku, a latem jest całkowicie zakryta. Akumulator może również magazynować energię do późniejszego wykorzystania, na przykład w ciągu dnia lub wieczorem, gdy ceny energii elektrycznej są wyższe lub gdy występują przerwy w dostawie prądu. Jako rezerwa lub w nagłych przypadkach kuchenka gazowa przerobiona na propan zapewnia inny sposób gotowania. Ogrzewana promiennikowo betonowa podłoga w kuchni i piec opalany drewnem sprawiają, że dom jest przytulny.

Oszczędności

Od kwarcowych blatów, przez meble z orzecha włoskiego, po bardzo wydajny piec na drewno, Mariam zaoszczędziła pieniądze, „kupując próbki podłóg, budując relacje z miejscową ludnością i współpracując z nimi przy budowie tego domu” — mówi. Ściana w głównej łazience, która wygląda jak marmur, jest w rzeczywistości ceramiczna. „Jest wiele takich subtelnych, budżetowych rzeczy” — mówi Minarik.

Druga bryła domu – ta sąsiadująca z ulicą – obejmuje garaż z dodatkową jednostką mieszkalną (ADU) powyżej. Posiada własne wejście z podjazdu, schody ukryte za drewnianymi listwami, które wznoszą się ku dwuspadowej linii dachu. „Miasto ma wymagania dotyczące przejrzystości fasady ulicy” — wyjaśnia Minarik — „i udało nam się to spełnić dzięki szczelinom między drewnem”.

Siding cedrowy jest połączony z czarną metalową okładziną, która wylewa się z metalowego dachu, zapewniając trwałość bez konieczności konserwacji. Fasada domu od strony ulicy kryje schody prowadzące do części mieszkalnej ADU.

Lokalizacja: Portland, Oregon, Stany Zjednoczone
Tekst: nowoczesna STODOŁA